سازمان بورس کجاست و تاریخچه آن چگونه است؟

فلسفه بورس

پیش از آن‌که به طور مستقیم به ارائه تعریف و اینکه بورس کجاست بپردازیم، لازم است نگاهی بر فلسفه تشکیل آن داشته باشیم، یکی از مهم‌ترین نیازهای هر شرکتی، نیاز به تأمین مالی است. راه‌های تأمین مالی در اقتصاد ایران متعدد است که با توجه به این‌که موضوع این مقاله نیستند، اشاره‌ای به آن‌ها نخواهیم داشت، اما جهت شفاف‌تر شدن موضوع، شرکتی را در نظر بگیرید که جهت تأمین مالی به بانک مراجعه کرده و وام می‌گیرد، درواقع دریافت وام یکی از راهکارهای تأمین مالی شرکت‌هاست که ویژگی‌های خاص خود را دارد و با توجه به ویژگی‌های یک شرکت می‌تواند برای آن مناسب باشد یا خیر. بورس نیز محلی جهت تأمین مالی شرکت‌ها را فراهم می‌کند، محلی که شرکت‌ها در آن نه از بانک‌ها که از سهامداران خود پول دریافت کرده و در ازای آن بخشی از سهام شرکت خود را واگذار می‌کنند (که البته ممکن است بانک‌ها نیز در نقش سرمایه‌گذار و از طریق زیرمجموعه‌های سرمایه‌گذاری خود وارد سهامداری یک شرکت شوند و در این تأمین مالی سهیم باشند که البته این موضوع با ارائه وام کاملاً متفاوت است)، با در نظر گرفتن این مقدمه در ادامه به بررسی دقیق‌تر تعریف، دلیل تشکیل، تاریخچه و مزایای این نوع از تأمین مالی خواهیم پرداخت.

تماس و واتس آپ اکسپرت سفارشی: ۰۷۷۳۳۴۳۳۲۱۱ – ۰۹۹۲۹۱۶۹۳۰۷

تعریف بورس اوراق بهادار

بورس‌ کجاست؟ بازاری متشکل و قانونمند است که در آن خرید‌‌ و فروش انواع اوراق بهادار ازجمله سهام شرکت‌های پذیرفته‌شده، اوراق مشارکت دولتی و مؤسسات معتبر خصوصی و انواع اوراق اجاره و ابزارهای مالی، مابین تعداد زیادی از خریداران و فروشندگان، تحت ضوابط و قوانین و مقررات مشخصی معامله می‌شود. مشخصه مهم بو‌رس اوراق بهادار، الزامات قانونی برای متقاضیان سرمایه و تأمین‌کنندگان منابع مالی است. وظیفه اصلی بورس‌ها، فراهم کردن زمینه “تأمین مالی” برای شرکت‌ها از طریق بازارهای اولیه و فراهم آوردن بازاری شفاف و منصفانه برای دادوستد اوراق بهادار پذیرفته‌شده و نیز سیستمی مناسب برای نظارت بر جریان دادوستد، عملیات بازار و اعضای آن و حمایت از سهامداران و منافع ملی است. ازجمله مواردی که بهابازار را از سایر بازارها جدا می‌کند کارکرد دوگانه آن است. بدین معنی که ازیک طرف مرکز جمع‌آوری و تجهیز پس‌اندازها و نقدینگی جامعه و از طرف دیگر محلی بسیار مناسب برای تأمین منابع مالی پروژه‌ها و سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت و در اصل محل تخصیص سرمایه‌ها به شرکت‌های سهامی عام پذیرفته‌شده است. بنابراین بهابازار مرجع رسمی و مطمئنی است که دارندگان پس‌انداز می‌توانند محل مناسب و ایمنی را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کرده و نقدینگی مازاد خود را در شرکت‌های سهامی عام و سایر اوراق سرمایه‌گذاری کرده و یا با خرید اوراق مشارکت دولتی پذیرفته‌شده و شرکت‌های معتبر و سایر ابزارها از سود برخوردار شوند. شرکت‌ها هم می‌توانند از این منابع تجهیز‌شده استفاده مطلوبی کرده و برنامه‌ها و اهداف سازمانی خود را عملیاتی کنند.

بورس یعنی نوسان، به زبانی دیگر بهابازارها مانند موجود زنده‌ای هستند که با نوسان و بالا و پایین رفتن شاخص‌ها و قیمت‌ها به حیات خود ادامه می‌دهند و فعالان در مقاطع مختلف زمانی شاهد دوران تولد، بلوغ و مرگ شاخص‌ها و یا شرکت‌ها می‌شوند. برخی صاحب‌نظران، بورس‌های اوراق بهادار را به مثابه پلنگی می‌دانند که از سرعت، تحرک و جست‌وخیز ویژه‌ای برخوردارند، اما به همان نسبت می‌توانند باعث به خطر افتادن، کاهش و یا از بین رفتن سرمایه‌ها شوند. به عبارتی دیگر، سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها، هرچند می‌تواند منجر به کسب سودهای قابل‌توجه شود، اما ممکن است به همان نسبت موجب از دست رفتن سرمایه شود. از بازارهای اوراق مشارکت با سپرده بانکی هم به مثابه گربه یاد می‌شود که آسیبی به صاحب سرمایه نمی‌زنند، اما در عوض فایده چندانی هم برای دارندگان آن‌ها ندارند. به عبارتی دیگر، هرچند سرمایه‌گذاری در بازارهای پول و اوراق مشارکت، ریسک کمتری دارد، اما این بازارها بازدهی چندانی هم به همراه ندارند. ذکر این نکته ضروری است که با توجه به تعریف پایه‌ای و علمی بورس اوراق بهادار، به کارگیری کلمه بازار بورس اشتباه بوده که متأسفانه اکثر مردم و حتی برخی از کارشناسان بازار سرمایه این اصطلاح غلط را به کار می‌گیرند، چراکه بورس خود بازاری است که در آن سهام شرکت‌ها و انواع اوراق مورد معامله قرار می‌گیرد. پس نباید دو واژه بازار و بورس را در کنار هم به کاربرد، بلکه می‌توان از عباراتی چون بازار سهام، بورس اوراق‌بهادار و بازار سرمایه استفاده کرد. دیگر اینکه گروهی از مردم ناآشنا با بازار سهام عنوان می‌کنند که می‌خواهند بهابازار بخرند که چنین جمله‌ای نیز اساساً غلط است، درواقع آنچه مورد معامله قرار می‌گیرد سهام (دارایی مالی) شرکت‌هایی است که در این بازار عرضه‌شده‌اند.

مفهوم و دلیل تشکیل بورس

سرمایه که طی قرن‌های متمادی موضوعی مهم برای گروه‌ها و افراد هر جامعه‌ای بوده و هست، می‌تواند از طریق مبادرت به فعالیت اقتصادی، رشد یا کاهش داشته باشد. این متغیر بسیار حیاتی در یک نگاه کلی در اختیار بخش‌های مختلف هر جامعه شامل بنگاهای اقتصادی و تولیدی، مردم و مشاغل، دولت، بانک‌ها و بیمه‌ها و… قرار دارد و مآمن اصلی آن بازار است. به منظور حفظ اصل سرمایه و دستیابی به سود، برقراری و ثبات بازارها و وجود ضوابط و حاکمیت بر آن‌ها ضرورت دارد و در این میان بازارهای کالا و خدمات، پول و ارز و بازار سرمایه، سه بازار اصلی و مهم در اقتصاد هر کشوری محسوب می‌شوند. طبق نتایج به دست آمده، با ورود بخش اصلی سرمایه‌های جامعه به دو بازار کالا – خدمات و سپرده بانکی، ارز و افزایش نیازهای کاذب و تبدیل‌شدن محصولات این دو بازار به کالای سرمایه‌ای، می‌توان به راحتی شاهد افزایش نرخ تورم بود، چراکه سرمایه‌ها به جای تزریق به بخش اصلی اقتصاد یعنی تولیدی صرف بازارهای کاذب و واسطه‌ای غیر مولد می‌شوند و اکثر مردم و بخش‌ها فقط در فکر منافع شخصی و گروهی و کسب سود هستند. به همین علت، اقتصادهای پیشرفته از سال‌ها پیش تغییرات اساسی در ماهیت و ساختار سرمایه و بازارها داده‌اند و به سمت بازار سرمایه رفته‌اند. بازار سرمایه و بورس‌ها به دلیل کارکرد مهم در جمع‌آوری سرمایه‌ها و تخصیص منابع به شرکت‌ها و پروژه‌ها و درنتیجه کنترل نقدینگی جامعه و سرمایه‌های سرگردان، نقش مهمی در کاهش و مهار تورم دارند. به همین دلیل است که اقتصادهای نوظهوری چون چین، هندوستان، برزیل و کره جنوبی دنباله روخط ‌مشی اقتصادی کشورهای طراز اول اقتصاد شده‌اند و به سمت اقتصاد بازارمحور و توسعه و تقویت بازارهای سرمایه حرکت کرده‌اند. چراکه حضور شرکت‌هایی با ماهیت سهامی عام در بازارهای سرمایه و به کارگیری انواع اوراق بهادار موجب جذب نقدینگی و سرمایه‌های راکد مردم از یک‌سو و سرریز شدن این سرمایه‌های حتی اندک به بخش واقعی اقتصاد یعنی تولید از سوی دیگر می‌شود.

شرکت‌های بزرگ و مطرح هم که به صورت سهامی عام فعالیت می‌کنند با دریافت این سرمایه‌ها اقدام به اجرای برنامه‌های طرح و توسعه کرده و هم قادر به حفظ توان رقابت می‌شوند. این نوع شرکت‌ها بهترین نشانه و مظهر همگرایی اقتصادی در جوامعی هستند که با تولید و فروش به توسعه و اهداف برنامه‌ریزی شده دست می‌یابند. نتیجه‌این روند در بلندمدت، افزایش تأسیس و ورود به بازار سرمایه شرکت‌های سهامی عام و رشد عرضه و تقاضای سهام این شرکت‌ها و کسب منفعت گروهی برای همگان است. درواقع رونق اقتصادی و افزایش تولید، فروش و صادرات به افزایش ارزش سهام شرکت‌های سهامی عام و رونق معاملات انواع اوراق بهادر قابل معامله و همچنین تقویت و توسعه بازار سرمایه کمک می‌کند. این در حالی است که دولت‌ها، مؤسسات و شرکت‌های مختلف برای تأمین‌سرمایه و منابع مالی موردنظر جهت عملی کردن طرح‌های توسعه سعی می‌کنند از طریق پذیره‌نویسی سهام و اوراق‌بهادار یا واگذاری بخشی از تملک خود به سایرین، سرمایه‌های موردنیاز را تأمین کنند. از همین طریق شراکت و سهیم شدن دیگران به وجود می‌آید و با واگذاری یا پذیره‌نویسی، سندی به عنوان «سهم» ارائه و سپس داد و ستد می‌شود که در واژگان اقتصادی یکی از انواع بسیار مهم اوراق بهادار معرفی‌شده است. حال در صورت واگذاری این نوع سند توسط دولت‌ها یا سهامداران عمده و اصلی به دیگران، باید ارزش روز هر سهم مشخص و سپس معامله شود، ولی از آنجایی که تعیین ارزش روز هر سهم برای همگان مقدور نیست و به تخصص و بازاری متشکل و نظامند نیاز دارد، بازارهای سهام با برخورداری از ماهیت مکانیزمی مدرن و قانونمند، بستر عرضه و تقاضا و خرید و فروش و تعیین ارزش روز (به بیان بهتر قیمت) سهام شرکت‌ها را فراهم و تسهیل می‌کنند. از طرف دیگر، از آنجایی که تأسیس شرکت سهامی عام برای همگان امکان‌پذیر نیست، سرمایه‌گذاران و دارندگان پول با بررسی صنایع و شرکت‌های مختلف، ضمن تحقق بخشیدن نسبی ایده‌های مدنظر می‌توانند به کسب سود و بازدهی نایل آمده و از منافع حاصل از تولید و فروش و مزیت شرکت‌های سهامی عام بهره‌مند شوند.

انواع بورس

علاوه‌بر بورس اوراق بهادار، بازارهای مالی دیگری هم در دنیا وجود دارند که مهم‌ترین آن‌ها بهابازار یا بورس کالاست که محلی برای معاملات انواع فلز، محصولات کشاورزی، سیمان، پتروشیمی، مواد معدنی و…است، بورس نفت و فراورده‌های نفتی و پتروشیمی (که معروف‌ترین آن بورس نفت لندن و آمریکا است)، بهابازار ارز، بهابازار مسکن، برق و غیره نیز از انواع دیگر بورس‌ها هستند. در ایران هم علاوه بر بورس اوراق بهادار، سه نوع دیگر بهابازار شامل فرابورس، بورس‌ کالا و بورس‌ انرژی با عملکرد مستقل و محصولاتی متفاوت فعال هستند. اما برخلاف این بازار که هر فردی با هر میزان سرمایه قادر به انجام معاملات سهام و دیگر اوراق است در بورس‌ کالا و انرژی عمدتاً تولید‌کنندگان و مصرف‌کنندگان اصلی محصول فعال بوده و با سرمایه قابل‌توجه اقدام به خرید و فروش حواله محصول برای تحویل در زمان و مکان خاصی می‌کنند.

تاریخچه بورس در دنیا

هرچند برخی استفاده از واژه بهابازار را به معنای فرانسوی آن و به معنی کیف پول ربط می‌دهند، اما برای توضیح تاریخچه تشکیل بهابازارها در دنیا باید به اوایل قرن پانزدهم میلادی و شهر بروژ بلژیک بازگشت. جایی که صرافان و سپس تعدادی از دارندگان انواع کالا و اوراق و خریداران و فروشندگان در برابر منزل اشراف‌زاده‌ای به نام «واندر بورس» جمع می‌شدند تا محصولاتی را معامله کنند. براین اساس بوده و هست که برای هر مکان و محلی که انواع کالا و اوراق مبادله شود می‌توان واژه بهابازار را به کاربرد و با این سابقه است که تعدادی از کسبه و تجار و مردم دانسته یا نادانسته از واژه بورس مانند بورس مسکن، بورس اتومبیل، طلا، سکه، پوشاک و … استفاده می‌کنند. این در حالی است که در دیگر کشورها به جای واژه بهابازار از کلماتی چون Stock Exchange یا Stock Market استفاده می‌شود. درخصوص دلیل و چگونگی تشکیل بازارهای سهام یا بورس اوراق بهادار در دنیا باید به تشکیل شرکت‌های سهامی خاص و با مسئولیت محدود و سپس شرکت‌های سهامی عام اشاره کرد. بعد از شکل‌گیری شرکت‌های سهامی خاص و با مسئولیت محدود (اولین آن شرکتی به نام Moseovie در روسیه در سال ۱۵۵۳ بود) که باهدف کاهش ریسک سرمایه‌گذاری به وجود آمده بودند، شکل تکامل‌یافته و نهایی شرکت‌ها در قالب سهامی عام ایجاد شدند. تشکیل این نوع شرکت‌ها درواقع به معنی این است که شرکت ازلحاظ سودآوری به آن حد رسیده که بتواند با جذب نقدینگی جامعه، ضمن استفاده از منابع مالی عموم، سود فعالیت‌های به دست آمده را بین دارندگان سهام توزیع کند.

تأسیس شرکت‌های سهامی عام که هدف نهایی مؤسسین در کشورهای توسعه‌یافته است برای اولین بار در دنیا در سال ۱۶۰۲ میلادی در هلند راه‌اندازی شد. با وقوع انقلاب صنعتی اروپا و تغییر مکانیزم اقتصادی غالب کشورها از کشاورزی به تولیدی – صنعتی تأسیس شرکت‌های عام، قوت و شدت بیشتری گرفت. این جریان و لزوم وجود محل و ساز و کاری برای دادوستد سهام شرکت‌های سهامی عام در حال ازدیاد باعث شد تا اولین بورس اوراق بهادار به شکل ابتدایی در آمستردام هلند تشکیل شود. هرچند برخی معتقدند اولین بورس اوراق بهادار در سال ۱۴۶۰ میلادی در شهر آنورس بلژیک تأسیس‌شده، اما در آن زمان هنوز شرکت‌های سهامی عام ظهور نیافته بودند. به هر حال بازارهای سهام لندن، نیویورک، وین، توکیو و دیگر بازارها بعد از بهابازار آمستردام تشکیل شدند و هم‌اکنون بسیاری از کشورها، بورس را به عنوان قلب تپنده اقتصاد خود می‌دانند و از طریق این بازار و با توسعه کمی و کیفی و حتی ادغام با دیگر بورس‌ها، سعی در جذب منابع مالی سرگردان و کنترل تورم، حفظ و افزایش توان رقابت و تحقق اهداف اقتصادی و حتی سیاسی دارند.

تاریخچه بورس در ایران

در خصوص چگونگی و زمان راه‌اندازی بورس اوراق بهادار در ایران نیز باید به تلاش‌های صورت گرفته در اوایل دهه ۱۳۱۰ از طریق حضور کارشناسان هلندی و بلژیکی در تهران به منظور بررسی‌های اولیه اشاره کرد که به علت وقوع جنگ جهانی دوم و کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به نتیجه‌ای نرسید سال‌ها بعد و در اردیبهشت ۱۳۴۵ مجلس شورای ملی وقت، قانون کارگزاران بورس اوراق بهادار تهران را تصویب کرد تا با توجه به برنامه توسعه اقتصادی و واگذاری بنگاه‌ها به کارگران، امکان دادوستد سهام و نقل و انتقالات شرکت‌ها فراهم شود به این ترتیب ۱۵ بهمن ۱۳۴۶ با انجام اولین معامله بر روی سهام بانک توسعه صنعتی و معدنی (که در آن زمان یکی از بزرگ‌ترین مجتمع‌های تولیدی و اقتصادی کشور بود) و سهام شرکت نفت پارس، بازار سهام ایران در خیابان استانبول تهران در ساختمان مرکزی بانک ملی ایران تأسیس شد و در ادامه میزبان اوراق قرضه دولتی، اسناد خزانه، اوراق قرضه سازمان گسترش مالکیت صنعتی و اوراق قرضه تپه‌های عباس‌آباد شد. افتتاح و راه‌اندازی این نوع‌ بورس به گونه‌ای بود که بر اساس تصاویر موجود، چند کارگزار با نشستن دور یک میز، سفارش‌های خرید و فروش محدود سهام سرمایه‌گذاران را ابتدا در تابلوی سیاه و سپس در دفاتر انجام و به ثبت می‌رساندند. بورس اوراق بهادار تا سال ۵۷ پذیرای ۱۰۲ شرکت سهامی عام با مجموع سرمایه ۲۳ میلیارد تومان و همچنین اوراق قرضه و اسناد خزانه بود و شرکت‌هایی از صنایع سیمان با ۶ شرکت، مواد غذایی با ۱۱ شرکت، لوازم‌خانگی و تولیدات ساختمانی با ۱۳ شرکت، فولاد با ۱۰ شرکت، مواد شیمیایی با ۱۱ شرکت، سرمایه‌گذاری با ۵ شرکت، حمل‌ونقل با ۵ شرکت، نساجی با ۱۱ شرکت، بانک‌های تخصصی و تجاری ۲۴ بانک، خدماتی ۵ شرکت و تولیدات کاغذ و مقوا ۴ شرکت در این بازار نوپا حضور داشتند. با وقوع انقلاب و سپس جنگ تحمیلی در سال‌های ۵۸-۵۷، فعالیت‌های بورسی تهران تا سال ۶۸ متوقف شد، اما با توجه به اهداف برنامه اول توسعه، فعالیت بورس اوراق بهادار تهران مجدداً آغاز شد که از این تاریخ تاکنون با فراز و نشیب‌های متعددی مواجه شد. در این مدت دو رویداد تصویب قانون جدید بازار اوراق بهادار در سال ۸۴ و ابلاغ و اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی و فراهم شدن امکان واگذاری سهام شرکت‌های دولتی و همچنین ظهور ابزارها و بازارهای نوین مالی، موجب تحولاتی اساسی و گسترده در بازار سرمایه ایران شد.

تماس و واتس آپ اکسپرت سفارشی: ۰۷۷۳۳۴۳۳۲۱۱ – ۰۹۹۲۹۱۶۹۳۰۷

مزایای پذیرش شرکت‌ها در بازار سهام

تأمین مالی آسان و کاهش ریسک نقدینگی:

تجربه شرکت‌های پذیرفته‌شده در بازار سهام نشان داده این گروه راحت‌تر و سریع‌تر از شرکت‌های سهامی عام خارج از بورس یا فرابورس می‌توانند به منابع مالی موردنیاز دست یابند. این امکان از طریق اعمال افزایش سرمایه و انتشار و فروش سهام جدید فراهم می‌شود و با عدم پرداخت بهره بانکی به وام‌های دریافتی، هزینه‌های تولید کاهش می‌یابد. درنتیجه این فرایند که نقش مهمی در حیات پایدار بنگاه‌ها دارد، توان رقابت شرکت‌های حاضر در بازار سهام از شرکت‌های دیگر افزایش می‌یابد. علاوه بر این شرکت‌ها در صورت مواجه با کمبود نقدینگی می‌توانند با به کارگیری ابزارهایی مانند صکوک و اوراق مشارکت، این ریسک مهم را کاهش دهند و بهتر از سایر شرکت‌ها تولید و فروش داشته‌باشند.

برخورداری از معافیت مالیاتی:

طبق قانون مالیات‌های مستقیم، شرکت‌های سهامی عام پس از پذیرش در بورس یا فرابورس و عرضه سهام از معافیت مالیاتی ۱۰ درصدی برخوردار می‌شوند و به جای ۲۵ درصد، ۲۲٫۵ درصد مالیات می‌دهند. (این معافیت برای شرکت‌های حاضر در بازار پایه فرابورس نیست) ولی اگر ۲۰ درصد سهام سایر شرکت‌ها به صورت سهام شناور آزاد باشد، ۱۰ درصد دیگر از مالیات کاسته می‌شود. یعنی این دسته شرکت‌ها به جای ۲۲٫۵ درصد، ۲۰ درصد مالیات پرداخت می‌کنند. این مزیت برای شرکت‌های بزرگ با درآمد بالا بسیار مهم و قابل‌توجه بوده و اکثر شرکت‌های حاضر در بازار سهام از این مزیت بهره‌مند هستند.

افزایش شفافیت:

اطلاق تالار شیشه‌ای از عناوین معروف بازارهای سهام است. این اصطلاح هرچند به معنای ظریف و شکننده بودن شرایط حاکم بر بازار است، اما از آنجا نشأت می‌گیرد که همه شرکت‌های پذیرفته‌شده، ضمن رعایت استانداردهای معین، باید تصویر کامل و به روز شده‌ای از واقعیت‌ها و شرایط تولید و فروش و سود و زیان خود را در قالب صورت‌های مالی و ترازنامه و برگزاری مجامع سالانه و فوق‌العاده به طور کاملاً شفاف به سهامداران و مسئولان اعلام کنند تا همه از چندوچون شرکت‌ها مطلع شده و تصمیم‌گیری کنند. درجه و کیفیت این شفافیت با نظارت همیشگی سازمان بورس بر اطلاعات منتشرشده بنگاه‌ها و حتی کمک به رفع نواقص و مشاوره، بیشتر و کامل‌تر می‌شود. این جریان در کنار امکان مشاهده لحظه به لحظه معاملات و قیمت سهام در تابلوها به شفافیت هرچه بیشتر شرکت‌های پذیرفته‌شده کمک شایانی می‌کند و سهامداران عمده و خرد، اعضای هیئت‌مدیره شرکت‌های اصلی و هلدینگ، مقامات ناظر سازمان بهابازار و ارگان‌هایی مانند بانک‌ها، حتی سازمان مالیات و وزارتخانه‌های اقتصاد و صنعت، معدن و تجارت از همه مسائل مثبت و منفی شرکت‌ها مطلع بوده و بهتر می‌توانند تصمیم‌گیری کنند. بنابراین شرکت‌های ثبت‌شده نزد سازمان بهابازار و حاضر در بورس یا فرابورس از حداکثر سلامت صورت‌های مالی برخوردارند و همگان از دریچه بازار سهام قادر به مشاهده آخرین شرایط شرکت‌ها می‌شوند ولی برخی صاحبان عمده شرکت‌های خارج از بازار سهام به دلایلی همچون وجود اما و اگرها در صورت‌های مالی، عدم تمایل به مطلع شدن و بهره بردن عموم مردم از مزایای شرکت، وجود سخت‌گیری‌ها و لزوم رعایت استانداردها، حاضر به پذیرش در بازار نیستند که درنهایت می‌تواند زمینه غیرشفاف بودن شرکت‌ها و وجود ابهام و بروز نگرانی‌هایی را فراهم کند.

افزایش اعتبار داخلی و بین‌المللی:

شرکت‌های بورسی و فرابورسی به علت لزوم رعایت شرایط پذیرش مانند سودآوری و ارائه صورت‌های مالی معتبر و حسابرسی شده و امکان رصد کردن امکان از وضعیت سهام، بیش از سایر شرکت‌ها اعتبار داخلی و حتی بین‌المللی دارند. این مزیت موردتوجه ویژه صاحبان عمده شرکت‌ها و مسئولان قرار دارد، زیرا رقابت بنگاه‌ها و حضور در میدان سخت و پیچیده تولید و فروش و لزوم سودآوری چنان اهمیتی دارد که مدیران و صاحبان بنگاه‌ها از کوچکترین فرصت برای افزایش سهم خود از بازار فروش محصولات و ارائه خدمات حداکثر استفاده را می‌کنند. بنابراین با حضور شرکت‌ها در بازار سهام، ضمن فراهم شدن امکانی مناسب برای تبلیغات غیرمستقیم زمینه آشنایی بیشتر مردم و نهادها و کسب اعتبار داخلی و بین‌المللی در رسانه‌ها و افکار عمومی جامعه ایجاد می‌شود. همچنین باور افکار عمومی مردم کشورهای جهان اول این است که هر شرکت خواهان اعتبار و سهم بیشتر بازار محصولات و خدمات باید ابتدا شرکتی سهامی عام بوده و سپس در زمره شرکت‌های حاضر در بازار سهام باشد تا بتواند اعتماد عمومی را جلب کند. درمجموع هرچند طی سال‌های اخیر این مزیت در ایران موردتوجه اغلب بنگاه‌ها قرارگرفته و حضور در بهابازار و فرابورس به فرصتی برای کسب اعتبار و شناساندن بیشتر تبدیل‌شده، اما هنوز تعداد شرکت‌های بازار سهام کشور به درجه مطلوبی نرسیده است. به نظر می‌رسد در آینده‌ای نه چندان دور با بهبود فضای کسب‌وکار و افزایش فضای رقابتی و حضور سرمایه‌گذاران و بنگاه‌های خارجی، استفاده از این مزیت و سایر مزایای حضور شرکت‌ها در بازار سهام افزایش یابد. در انتها باید گفت، «اصلی‌ترین، مهم‌ترین و همیشگی‌ترین ماهیت بورس، نوسان و تغییر و تحول قیمت سهام شرکت‌های حاضر و درنتیجه نوسان شاخص‌ها و تغییر حجم معاملات و سهام معامله شده و افزایش یا کاهش خریداران و فروشندگان است به عبارتی دیگر، نوسان و افت و خیز قیمت سهام و شاخص‌ها، مشخصه جدانشدنی و همیشگی بورس‌های اوراق بهادار در هر کشوری بوده و بالا و پایین شدن قیمت سهام و ترسیم نمودارهای نزولی و صعودی شاخص‌ها، ذات همیشگی بورس‌ها است».